Древнегреческий язык. Местоимение
Личное местоимение
|
1-е. лицо |
2-е лицо |
3-е лицо |
ед.ч |
дв.ч. |
мн.ч |
ед.ч |
дв.ч |
мн.ч. |
ед.ч |
мн.ч |
И.п. |
ἐγὼ |
νὼ |
ἡμεῖς |
σὺ |
σφὼ |
ὑμεῖς |
— |
(σφεῖς) |
Р.п |
ἐμοῦ, μου |
νῷν |
ἡμών |
σοῦ, σου |
σφῷν |
ὑμῶν |
(οὗ) |
(σφῶν) |
Д.п. |
ἐμοῖ, μοι |
νῷν |
ἡμῖν |
σοῖν, σοι |
σφῷν |
ὑμῖν |
οἷ, οἱ |
σφίσι(ν) |
В.п. |
ἐμέ, με |
νὼ |
ἡμᾶς |
σέ, σε |
σφὼ |
ὑμᾶς |
(ἓ) |
(σφᾶς) |
Указательное местоимение
"οὗτος", "αὕτη", "τοῦτο"
|
м.р. |
ж.р. |
ср.р. |
|
ед.ч. |
мн.ч. |
ед.ч. |
мн.ч. |
ед.ч. |
мн.ч. |
дв.ч. |
И.п. |
οὗτος |
οὗτοι |
αὕτη |
αὗται |
τοῦτο |
ταῦτα |
τούτω |
Р.п. |
τοῦτου |
τούτων |
ταύτης |
τούτων |
τούτου |
τούτων |
τούτοιν |
Д.п. |
τούτῳ |
τούτοις |
ταύτῃ |
ταύταις |
τούτῳ |
τούτοις |
τούτοιν |
В.п. |
τοῦτον |
τούτους |
ταύτην |
ταύτας |
τοῦτο |
ταῦτα |
τούτω |
Зв.п. |
οὗτος |
— |
αὕτη |
— |
— |
— |
τούτω |
Неопределенное местоимение
"τὶς", "τὶ"
|
м.р. - ж.р. |
ср.р. |
|
ед.ч. |
мн.ч. |
ед.ч. |
мн.ч. |
дв.ч. |
И.п. |
τὶς |
τινὲς |
τὶ |
τινὰ или ἄττα |
τινὲ |
Р.п. |
τινὸς или του |
τινῶν |
τινὸς или του |
τινῶν |
τινοῖν |
Д.п. |
τινὶ или τῳ |
τισὶ(ν) |
τινὶ или τῳ |
τισὶ(ν) |
τινοῖν |
В.п. |
τινὰ |
τινὰς |
τὶ |
τινὰ или ἄττα |
τινὲ |
Относительное местоимение
"ὃς", "ἣ", "ὃ"
|
м.р. |
ж.р. |
ср.р. |
ед.ч. |
дв.ч. |
мн.ч. |
ед.ч. |
дв.ч. |
мн.ч. |
ед.ч. |
дв.ч. |
мн.ч. |
И.п. |
ὃς |
ὣ |
οἳ |
ἣ |
ὣ (ἃ) |
αἳ |
ὃ |
ὣ |
ἃ |
Р.п. |
οὗ |
οἷν |
ὧν |
ἧς |
οἷν (αἷν) |
ὧν |
οὗ |
οἷν |
ὧν |
Д.п. |
ᾧ |
οἷν |
οἷς |
ᾗ |
οἷν (αἷν) |
αἷς |
ᾧ |
οἷν |
οἷς |
В.п. |
ὃν |
ὣ |
οὓς |
ἣν |
ὣ (ἃ) |
ἃς |
ὃ |
ὣ |
ἃ |